زندگی نامه شهریار | شاعر و خالق آثار زیبای ادبیات ایران

سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر توانمند و پر آوازه‌ی ایرانی و از گنجینه‌های بی بدیل ادبیات فارسی است. وی در سرودن اشعار زیبای فارسی و ترکی تبحری مثال زدنی دارد. آثار عاشقانه و عارفانه زیادی از این شاعر گرانمایه به جای مانده است که در کنار انتقال حس های زیبا به مخاطبین، الهام بخش بسیاری از شاعران بوده است.

در این مطلب، پین‌ورک در مورد شهریار می‌نویسد. شاعری پر از احساس که اشعارش تا همیشه بر زبان‌ها و دل‌ها حک شده و باقی خواهند ماند. با ما همراه باشید.

  زندگی‌نامه شهریار

سید محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار، شاعر خوش‌نام و پرآوازه‌ی ایرانی است. شهریار در سال ۱۲۸۵ روستای خشگناب استان آذربایجان، شهر تبریز متولد شد. وی دوران کودکی خود را در روستای خشگناب و قیش قورشاق گذراند. کودکی شهریار در روستا و در دامان زیبای طبیعت سپری شد و این از دلایل خجسته سرودن منظومه زیبا حیدر بابا در سال‌های بعد شد. پدر شهریار، حاج میرآقا خشگنابی یکی از وکلای تبریز و مردی خوش‌نام و درستکار بود. شهریار پس از اتمام دوره راهنمایی، در سال ۱۳۰۰ عازم تهران شد تا در آن‌جا به ادامه تحصیل بپردازد.

وی در مدرسه دارالفنون تحصیل کرد و سپس وارد رشته پزشکی شد. وی در اوایل دوران تحصیل در رشته پزشکی شیفته و دلباخته دختری به نام ثریا می‌شود. این اتفاق مسیر زندگی شهریار شاعر را تحت تاثیر خود قرار داده و باعث می‌شود کمی پیش از اتمام رشته پزشکی، ترک تحصیل کند. دختر مورد علاقه شهریار ثریا نام داشت که پس از مدتی ارتباط با شهریار با فرد دیگری ازدواج می‌کند و این امر باعث آشفتگی و تشویش در زندگی و حالات روحی شهریار می‌شود.

شهریار در دوران جوانی با بزرگانی نظیر محمد تقی بهار، ابوالحسن صبا، عارف قزوینی، میرزاده عشقی و بعد از آن با افراد نام آشنا و بزرگی مانند نیما یوشیج، هوشنگ ابتهاج و … در ارتباط و رفت و آمد بود و رابطه دوستانه‌ای داشت. وی در بدو ورود به تهران و به واسطه آشنایی با استاد صبا نواختن سه تار را آغاز کرد.

شهریار به مدت چهار سال در خراسان روزگار گذراند و در آنجا در اداره ثبت اسناد مشغول به کار بود. در این وی پدرش را از دست داد. پس از این دوره وی بار دیگر به تهران بازگشت. او مدتی در تهران در بانک مرکزی مشغول به کار شده و پس از آن به تبریز منتقل شد. او در سال ۱۳۳۱ مادرش را نیز از دست می‌دهد و به بار غم‌های شهریار شاعر افزوده می‌گردد. وی در سال ۱۳۳۲ ازدواج کرده و حاصل این ازدواج دو دختر و یک پسر بود. 

شهریار در ۲۷ شهریور ۱۳۶۷، پس از تحمل یک دوره بیماری، در تهران دار فانی را وداع گفته و بنا به وصیت‌اش، در مقبره الشعرای شهر تبریز مدفون می‌شود.

 زندگی نامه شهریار: شعرشناسی و آثار شهریار 

شهریار در سرودن اشعار فارسی و ترکی توانا بود و آثار زیبا و قابل توجهی از وی برای ادبیات ایران باقی مانده است که جز گنجینه های اصیل ادب ایران است.  در سیزده سالگی اشعار شهریار با تخلص بهجت در مجله ادب به چاپ رسید.

بعدها او با تفال از حضرت حافظ، تخلص خود را به شهریار تغییر داد. اولین دفتر شعر شهریار در سال ۱۳۱۰، با مقدمه‌ای از ملک الشعرای بهار، سعید نفیسی و پژمان بختیاری انتشار می‌یابد. شهریار از سال‌های ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۰ مشغول به سرایش منظومه اعجاب انگیز حیدربابایه سلام می‌شود. منظومه‌ای سرشار از عشق، اخساس و خاطرات سرسبز کودکی‌اش.

بسیاری از اشعار شهریار حاصل احساسات دوران پرفراز و نشیب زندگی او به خصوص دوران عاشقی است. برای مثال، در غزل‌های توشه سفر، پروانه در آتش، غوغای غروب، ماه سفر کرده و دیگر اشعار، نشانه بارزی از عشق آتشین شهریار نقش بسته است. همچنین شعر مشهور حالا چرا که شرح حال بازگشت معشوقه دیرین شهریار است که خواندن آن هر مخاطبی را به اوج وجد و احساس می‌برد. این غزل را با هم بخوانید…

 زندگی نامه شهریار: شهریار در آثار دیگر شاعران ایرانی 

مقام و ادب شهریار و توانایی وی در سرودن اشعار بر هیچ کس پوشیده نبوده و نیست. شاعران مختلفی در میان اشعارشان از شهریار بزرگ نام برده‌اند.

فریدون مشیری

در نیمه‌های قرن بشر سوزان

اشک مجسمی بود، در چشم روزگار

جان‌مایهٔ محبت و رقت

ای وای شهریار…

نیما یوشیج

رازی است که آن نگار می‌داند چیست

رنجی است که روزگار می‌داند چیست

آنی که چو غنچه در گلو خونم از اوست

من دانم و شهریا می‌داند چیست

در این نوشتار، مطالبی را در مورد شاعر شهیر، شهریار بزرگ خواندید. امیدواریم همانطور که خواندن شعرهای شهریار لذت‌بخش است از مطالب این نوشته نیز نهایت لذت را برده باشید. با پین‌ورک همراه باشید.