نحوه کاشت چغندر به صورت گام به گام و تمام نکات مربوط به پرورش آن

چغندر که با نام لبو نیز شناخته می‌شود گیاهی شیرین و سالم است که منبعی غنی از آنتی‌اکسیدان به حساب می‌آید. آنتی‌اکسیدان موجود در چغندر در رنگ‌دانه‌های قرمزرنگ آن جای دارد که سبب پیشگیری از سرطان و محافظت از قلب می‌شوند. عموماً  نحوه کاشت چغندر آسان است و جزو ۱۰ گیاه برتری است که می‌توان آن را در باغچه‌های خانگی کاشت. در این مطلب از پین‌ورک به بررسی و ارائه نکات مفید در مورد نحوه کاشت چغندر می‌پردازیم. امیدواریم از مطالعه این مطلب لذت ببرید.

بخش ۱| نحوه کاشت چغندر و بذر آن

در این مرحله بذر و یا جوانه‌ی چغندر را انتخاب کنید. می‌توانید بذر آن را از باغ‌های گل و یا گلخانه‌های محلی تهیه کنید. از اینکه کار خود را با کاشت دانه شروع کنید نترسید چراکه مراقبت از این گیاه و نحوه کاشت چغندر آسان است.

اگر می‌خواهید محصول خود را زودتر به دست بیاورید چغندرقند بهترین انتخاب است. چغندرهای سفید و زردرنگ تقریباً در نصف مدت‌زمان رشد چغندرهای دیگر رشد می‌کنند و به هنگام استفاده در سالاد به بقیه‌ی مواد رنگ نمی‌دهند اما در عوض از رنگ چشم‌نواز قرمز چغندرهای دیگر برخوردار نیستند. جدا از این توضیحات، گونه‌ای که انتخاب می‌کنید بیش از هر چیز دیگری به‌ ظاهر و طعمی که خود می‌پسندید بستگی دارد.

برای رشد گیاه، محلی مناسب را انتخاب کنید. چغندر باید در خاک خنثی، مرطوب و حاصلخیز کاشته شود. خاک نباید خیلی اسیدی یا بازی باشد و باید pH حدود ۶٫۵ تا ۷ داشته باشد. خاک باید هموار باشد و ماسه و رس بیش‌ازحد نداشته باشد، بااین‌حال چون ریشه‌ها در سطح خاک رشد می‌کنند، درصورتی‌که خاک رسی در سطح خود حاوی میزان زیادی از مواد ارگانیک باشد برای گیاه قابل‌تحمل است (درصورتی‌که خاک رسی نیست از مواد ارگانیک بسیار استفاده نکنید). محل کاشت باید آفتابی و سرباز باشد اما گیاه می‌تواند سایه را نیز تحمل کند.

اگر می‌خواهید گیاه را در اوایل بهار یا پاییز بکارید، چند هفته پیش از کاشت از کودهای جامد و مایع استفاده کنید و خاک را با چنگک زیر و رو کنید تا مواد مغذی در آن نفوذ کند.

۳

شما می‌توانید نحوه کاشت چغندر  را در گلدان بیاموزید. اگر نوع گرد چغندر را می‌کارید (که معمولاً چنین است چون انواع کشیده و استوانه‌ای چغندر به‌خوبی رشد نمی‌کنند)، می‌توانید از گلدان استفاده کنید؛ اما توجه داشته باشید که گلدانتان حداقل ۲۰ سانتی‌متر (۸ اینچ) قطر و ۲۰ سانتی‌متر (۸ اینچ) عمق داشته باشد.

گلدان را تا بالا از کمپوست چندمنظوره‌ی غیر متراکم پر کنید. سپس بذرها باید در سطح قرار بگیرند و با لایه‌ای نازک از کمپوست به‌اندازه‌ی ۲ سانتی‌متر (۰٫۷۵ اینچ) پوشیده شوند. سپس وقتی اندازه‌ی جوانه به ۲ سانتی‌متر (حدود یک اینچ) رسید، باید جوانه‌های ضعیف‌تر را جدا کنید تا فضا برای رشد گیاهان قوی‌تر باز شود. هدف از این کار ایجاد فاصله‌ی ۱۲ سانتی‌متری (۵ اینچی) میان بذرها است.

۴

با درآوردن علف‌های هرز، سنگ و هر چیز دیگری که ممکن است رشد ریشه را مختل کند را از بین ببرید، خاک را آماده کنید. درصورتی‌که اندازه عمق  خاک را با سر بیل بررسی کنید کافی است. سطح خاک را هم تراز کنید و قسمت بالایی را زیر و رو کنید تا نرم شود.

اگر خاک سختی دارید بهتر است که در اواخر پاییز آن را آماده کنید و اگر خاک نرم‌تر و سبک‌تری دارید در اوایل بهار این کار را انجام دهید. اگر در پاییز بذرها را می‌کارید سطح خاک را به‌صورت ناهموار و سخت رها کنید تا هوای سرد زمستان به آن آسیب نزند.

در مناطق شمالی پس از آخرین سرمای سال بذرها را بکارید و در مناطق جنوبی از شهریور تا بهمن‌ماه می‌توانید کاشت را انجام دهید. در رابطه با نحوه کاشت چغندر تحقیق کنید.

۵

حالا می‌توانید بذرها یا جوانه‌ها را بکارید. بذرهای چغندر را در عمق ۲ سانتی‌متری بکارید. بین جوانه‌ها یا بذرها حداقل ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر فضا بگذارید. کاشت ردیفی، کار را برای شما آسان‌تر می‌کند.

اگر می‌خواهید به‌طور متوالی چغندر بکارید، هر ۱۴ روز یک‌بار بذر جدید بکارید تا همیشه چغندر داشته باشید. این کار کشت شمارا رونق می‌دهد.

بخش ۲| نگهداری از بذرها

۱

تا زمانی که برگ‌ها شروع به جوانه زدن می‌کنند روزانه بذرها را آبیاری کنید. گیاه شما تا زمانی که شروع به جوانه زدن بکند به آب زیادی احتیاج دارد. به‌محض اینکه ریشه‌ها ایجاد شوند رطوبت خود را از خاک جذب خواهند کرد.

بااین‌حال از آبیاری بیش‌ازحد خودداری کنید. این کار باعث می‌شود تا چغندر برگ‌های بیشتر و ریشه‌ی کمتری تولید کند و حتی ممکن است شروع به گل دادن کند و دیگر بار ندهد. همچنین آبیاری کم نیز باعث سخت شدن ریشه‌ها خواهد شد.

به محض اینکه جوانه‌های چغندر پدیدار شدند، در نواحی خشک هر ۱۰ تا ۱۴ روز یک بار گیاه را آبیاری کنید. درصورتی‌که ناحیه‌ی موردنظر خیلی خشک نباشد، آب باران کفایت می‌کند.

۲

زمانی که برگ‌های جوانه‌ی چغندر حدود ۲ سانتی‌متر شد، جوانه‌های ضعیف‌تر را جدا کنید تا زمانی که میان گیاهان حداقل ۱۰ سانتی‌متر فاصله ایجاد شود. جوانه‌های ضعیف را ببرید و با دست بیرون نکشید چراکه این کار باعث می‌شود که ریشه‌ی گیاهان مجاور آسیب ببیند، دقت در مورد نحوه کاشت چغندر به شما کمک زیادی می‌کند.

برخی از افراد متخصص فاصله‌ی بیش از ۱۰ سانتی‌متر  را توصیه می‌کنند. درصورتی‌که فضای کافی دارید می‌توانید فاصله‌ها را بیشتر کنید. همچنین برخی از افراد توصیه می‌کنند که بریدن جوانه‌های ضعیف دو بار صورت بگیرد – یک‌بار در ابتدا و یک بار درزمانی که چند سانتی‌متر دیگر رشد کردند. این کار به خود شما بستگی دارد.

۳

به گیاهان کود دهید. ۴ تا ۶ لیتر کود ارگانیک را در هر ده متر مربع از بستر گیاهان استفاده کنید. لایه‌ای نازک از کمپوست یا کود اضافه کنید. همچنین می‌توانید درصورتی‌که رشد گیاهانتان کم است به هر متر مربع ۳۰ گرم کود حاوی نیتروژن بالا اضافه کنید.

نیتروژن زیاد باعث رشد برگ‌های زیادی می‌شود و رشد ریشه را کاهش می‌دهد. اگر برگ‌های درشت و ریشه‌های کوچکی را مشاهده کردید، مصرف کود را کاهش دهید و یا از کودی که نیتروژن کمتری دارد استفاده کنید.

۴

مراقب پرنده‌ها و علف‌های هرز باشید. بسته به محل کشت، ممکن است نیاز باشد از پوشش‌های مختلفی بر روی گیاهان برای محافظت از آنان در برابر حیوانات استفاده کنید. همچنین باید علف‌های هرز را بکنید. به محض اینکه متوجه رشد علف‌های هرز شدید آن‌ها را بکنید. این کار را با دقت انجام دهید. از بیل یا هر شی تیز دیگری در نزدیکی ریشه‌ها استفاده نکنید تا مبادا آن‌ها را ببرید یا به آن آسیب بزند. کندن علف‌های هرز با دست بهترین روش است.

بخش ۳| برداشت و انبار محصول

۱

تعدادی از گیاهان خود را برداشت کنید. زمانی که بتوانید ریشه‌ها را مشاهده کنید متوجه اندازه‌ی محصول خواهید شد. زمانی که چغندرها به‌اندازه‌ی یک پرتقال کوچک شدند، می‌توانید آن‌ها را برداشت کنید. اگر چغندرها خیلی بزرگ شوند طعم خود را از دست می‌دهند. برای این کار بالای گیاه را نگه دارید و با بیل یا چنگک به صورت اهرم آن‌ها را از خاک بیرون آورید.

معمولاً محصول شما ۸ هفته پس از کاشت یا زمانی که قطر چغندر به دو و نیم سانتی‌متر برسد آماده است. برخی از افراد محصولات را با فاصله برداشت می‌کنند به این صورت که بخشی را می‌چینند و گیاهانی که کامل رشد نکرده‌اند را مدتی بعد برداشت می‌کنند. این کار باعث می‌شود گیاهان باقی‌مانده سریع‌تر رشد کنند. چغندرهایی که قطری حدود ۷٫۵ سانتی‌متر دارند، دارای بهترین طعم و مزه هستند.

۲

اگر مایل باشید می‌توانید تعدادی از چغندرها را برای فصل بعد در خاک باقی بگذارید اما باید از آن‌ها به درستی نگهداری کنید. در این مرحله چغندرها را با یونجه یا علف بسیار بپوشانید. این کار باعث می‌شود که دما در زمستان از منفی ۱۸ درجه پایین‌تر نیاید و می‌توانید در طول زمستان با کنار زدن این لایه از چغندر استفاده کنید.

توجه کنید که این کار ممکن است باعث سخت شدن ریشه‌ها شود.

۳

مراقب قسمت‌های بالایی گیاه باشید. برگ‌ها را نبرید بلکه آن‌ها را از فاصله‌ی پنج سانتی‌متری تاج گیاه جدا کنید تا عصاره‌ی گیاه خارج نشود و طعم و رنگ آن از بین نرود.

برگ‌های گیاهان را بیرون نریزید. می‌توانید برگ‌ها را نگه دارید، بپزید و مثل اسفناج مصرف کنید. شاید باورتان نشود اما برگ‌های چغندر خیلی خوش‌طعم هستند.

چغندرها را برای بعداً انبار کنید. گیاهان ریشه‌ای را می‌توان به خوبی انبار کرد و در طول زمستان به فروش رساند. می‌توان چغندر را در جعبه‌های چوبی حاوی ماسه، به دور از سرما و در محلی خشک انبار کرد.

برای این کار یک جعبه را بردارید و لایه‌ای از ماسه به قطر ۵ سانتی در آن قرار دهید. چغندرها را روی این لایه بگذارید و این روند را تا زمانی که جعبه پر شود تکرار کنید. ماسه از جوانه زدن چغندرها جلوگیری می‌کند و همچنین باعث حفظ طعم آن‌ها می‌شود.

در این مطلب از مجله پین‌ورک به موضوع نحوه کاشت چغندر پرداختیم. امیدوارم این مطلب برای شما مفید بوده باشد.